Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

ΜΥΣΤΙΚΟ 4000 ΧΡΟΝΩΝ (Χάρτες του αρχαίου κόσμου) (video)



Η ερευνητής Charlotte Harris Rees έχει στα χέρια της ασιατικούς χάρτες που είναι 4.000 χρόνων  και δείχνουν τις ακτές της Αμερικής. Μαζεύοντας στοιχεία από το έργο του πατέρα της ο οποίος συνέλεξε αυτούς τους χάρτες ,υποστηρίζει ότι οι αρχαίοι Κινέζοι με την ναυτιλία τους ταξίδεψαν στην Αμερική πολύ πριν από την άφιξη του Κολόμβου. Ως περαιτέρω απόδειξη, ανέφερε γενετικούς δείκτες που μοιράζονται μόνο με τους Ασιάτες και ιθαγενείς Αμερικανούς.

Ιστορικό:
Charlotte Harris Rees , συγγραφέας του βιβλίου "Μυστικοί Χάρτες του Αρχαίου Κόσμου" ξεκίνησε ένα συναρπαστικό ταξίδι ανακάλυψης, αφού διαπίστωσε αργά ότι ο πατέρας της, ο Δρ Hendon Harris Jr (ο συγγραφέας του ασιατικού Πατέρες της Αμερικής), είχε δίκιο: οι Κινέζοι ήταν στην Αμερική χιλιάδες χρόνια πριν από τον Κολόμβο.Το βιβλίο της Charlotte παραθέτει συντριπτικά στοιχεία (συμπεριλαμβανομένων και τεστ DNA) για την υποστήριξη των συμπερασμάτων του πατέρα της.

Για πολλά χρόνια μετά το θάνατό του το 1981, η συλλογή από χάρτες του Δρ Harris είχε ξεχαστεί σε ένα κουτί κάτω από το κρεβάτι του γιου του. Ελπίζοντας να ελέγξει την ακρίβειά τους,η Charlotte και ο αδελφός της πήραν τους χάρτες στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το 2003, όπου έχουν μελετηθεί τα τελευταία χρόνια.

Σε αυτό το συναρπαστικό τομέα,η Charlotte μας λέει πώς δειγματοληψία DNA μπορεί να αποκαλύψει όλη την ιστορία της μετανάστευσης ενός λαού,και αφηγείται την εμπειρία της στην Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, και μοιράζεται τις σκέψεις της σχετικά με το γιατί αυτή η εντυπωσιακή ανακάλυψη έχει αγνοηθεί παρά το γεγονός ότι ήταν σε κοινή θέα.




Το είδαμε εδώ
Περισσότερα...

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΤΡΟΥΣΚΟΙ: ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΛΗ

Πολλοί επιστήμονες αρχαιολόγοι, ακόμη και μέχρι σήμερα υποστηρίζουν για κάποιους αρχαίους λαούς για τους οποίους όχι μόνο αναφορές υπάρχουν σε αρχαίους συγγραφείς αλλά και ίχνη των πολιτισμών τους συνεχώς ανακαλύπτονται, ισχυρίζονται λοιπόν πως είναι μυστηριώδης η καταγωγή τους, λες και ήρθαν από το ... πουθενά!

Οι Ετρούσκοι όπως οι Σουμέριοι αλλά και οι Χετταίοι, συγκαταλέγονται ανάμεσα σ’ αυτούς. Όμως ο Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Στράβων ακόμη και ο Θουκυδίδης καθόλου αγνώστου προελεύσεως δεν τους αναφέρουν αφού προσδιορίζουν πως πρόκειται για πανάρχαια ελληνικά φύλα τα οποία μετανάστευσαν τόσο στην Ιταλία όσο και προς την Ασία.
Παρ’ όλα αυτά φαίνεται πως οι ξένοι αρχαιολόγοι ουδόλως λαμβάνουν υπ’ όψη τις αναφορές αυτές, όπως και μέχρι ο Σλήμαν ανακαλύψει την Τροία θεωρούσαν μυθεύματα τα του Ομήρου έπη!!!
Έτσι για τους Ετρούσκους στους οποίους θα αναφερθούμε, ο Διονύσιος Αλικαρνασσεύς λέει στο βιβλίο του « Ρωμαϊκή Αρχαιολογία» ( βιβλίο Α΄), ότι πρόκειται για πανάρχαια ελληνική φυλή η οποία ξεκίνησε από τον χώρο του Αιγαίου και ενώθηκε με τους Λύκιους και άλλους Πελασγούς από την Αττική και μέσω της Ηπείρου, όπου ίδρυσαν και το Μαντείο της Δωδώνης, πέρασαν στις ανατολικές ακτές της Ιταλίας, κοντά στην σημερινή Αγκώνα όπου και εγκαταστάθηκαν.

Όταν προχώρησαν αργότερα προς το εσωτερικό της χώρας χαρακτηρίσθηκαν ως aborigines ή αυτόχθονες, ενώ πριν λεγόντουσαν Οίνωτρες, Πευκέστες Λέλεγες, όπως αναφέρει λεπτομερώς ο συγγραφεύς.
Στην συνέχεια μία ομάδα από αυτούς έφτασε στις ακτές του Τυρρηνικού πελάγους και μετά πολλοί από αυτούς επέστρεψαν στην ελλαδική ως Τυρρηνοί ή Τυρσηνοί και αφού εποίκησαν την Θεσσαλία και την Ακαρνανία μαζί με άλλους Αιολείς ή και άλλες ελληνικές φυλές, μέσω των νησιών του βορείου Αιγαίου πελάγους έφθασαν και εισχώρησαν βαθύτερα στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας και περί αυτών υπάρχουν πανάρχαιες ελληνικές πηγές όπου γίνονται εκτενείς αναφορές.

Δεν αποκλείεται οι ομάδες αυτές με άλλες ομάδες Ετεοκρητών να ενώθηκαν και να προχώρησαν, περίπου κατά την πρώιμη Μυκηναϊκή εποχή, ακόμη πιο βαθιά στην Ασία. Και πάντα από τον χώρο του Αιγαίου. Ακόμη είναι δυνατόν να αποτέλεσαν τον πυρήνα των κατόπιν ονομασθέντων Χετταίων και Μιττάνι, των οποίων πολλά χαρακτηριστικά των κτισμάτων τους μοιάζουν με εκείνα των Μυκηνών ( λ.χ. το πανομοιότυπο της εισόδου των προπυλαίων της πρωτεύουσας των Χετταίων Χατούσας, με τους δύο λέοντες που υπάρχουν και στο προπύλαιο των Μυκηνών.

Βλέπουμε λοιπόν πολλές πληροφορίες των αρχαιοελληνικών πηγών να μας αποδεικνύουν ότι οι λαοί αυτοί όπως και οι Ελαμίτες και οι Σουμέριοι προέρχονταν από τον χώρο του Αιγαίου.
Από το εγκυκλοπαιδικό λεξικό του « Ηλίου» του Ιωαν. Πασσά διαβάζουμε: «Ο Σουηδός καθηγητής Φούρουμακ ο οποίος διεύθυνε τις σουηδικές ανασκαφές της Ετρουρίας από το 1962 έως το 1965, και συγκεκριμένα της περιοχής Σαν Τζιοβενάλε, έκανε ειδική μελέτη επί του θέματος όπου αποδεικνυόταν ότι οι Ετρούσκοι είχαν φθάσει στην Ιταλία εξ ανατολών. Μ’ άλλα λόγια ο Φούρουμακ υιοθετεί αυτά που ο Διονύσιος Αλικαρνασσέας αναφέρει στον πρώτο τόμο των ιστοριών του, ότι οι Ετρούσκοι είναι πανάρχαια ελληνική φυλή, όπως και οι Σουμέριοι…»

Το είδαμε εδώ
Περισσότερα...

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΗ





 Στην καρδιά του Πεκίνου, της πρωτεύουσας της Κίνας, βρίσκεται το μεγαλύτερο συγκρότημα ανακτόρων στον κόσμο και το ισχυρότερο σύμβολο του παρελθόντος της χώρας: Η Απαγορευμένη Πόλη.

Η κινεζική της ονομασία είναι Zijin Cheng που σε πιστή μετάφραση σημαίνει Μωβ Απαγορευμένη Πόλη. Αυτό έχει να κάνει με ένα συνδυασμό στοιχείων της κινεζικής αστρολογίας και με το γεγονός ότι κανένας δεν μπορούσε να εισέλθει ή να εξέλθει από αυτή χωρίς την άδεια του αυτοκράτορα.

Την κατασκευή της ξεκίνησε το 1046 ο αυτοκράτορας Γιούνγκ-Λο και χρειάστηκαν 1.000.000 άντρες και σχεδόν 16 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Με τα χρόνια προστέθηκαν και άλλα κτίρια ενώ κάποια ανακαινίστηκαν με αποτέλεσμα το παλάτι να απεικονίζει διαφορετικές περιόδους της Κινεζικής ιστορίας.


Το τεράστιο αυτό συγκρότημα διαθέτει πάνω από 980 κτίρια, 8.000 δωμάτια, αίθουσες, αυλές και κήπους. Απλώνεται σε μια περιοχή 172 στρεμμάτων και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της παραδοσιακής κινεζικής ανακτορικής αρχιτεκτονικής.

Σύμφωνα με την διάταξη του ανακτόρου, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι εργάζονταν στην νότια πλευρά της πόλης ενώ η αυτοκρατορική οικογένεια ζούσε στην βόρεια πλευρά. Κανείς άντρας δεν επιτρέπονταν να εισέλθει στην αυτοκρατορική οικία, εκτός από τον αυτοκράτορα, η οποία φυλασσόταν από τους ευνούχους.


Η Απαγορευμένη Πόλη για σχεδόν 500 χρόνια χρησίμευε ως κατοικία των αυτοκρατόρων και των οικογενειών τους καθώς και ως λειτουργικό και πολιτικό κέντρο της Κινεζικής κυβέρνησης. Το 1987 ανακηρύχθηκε από την UNESCO μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς ως ο μεγαλύτερος και καλύτερα διατηρημένος οικισμός ξύλινων κατασκευών στον κόσμο.










Το είδαμε εδώ
Περισσότερα...

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Ο ΚΟΛΟΜΒΟΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ;



H Aμερική σύμφωνα πάντα με την επίσημη άποψη ανακαλύφθηκε το 1492 από τον Χριστόφορο Κολόμβο,φαίνεται όμως ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. 

Πολυετείς έρευνες και ανακάλυψη ευρημάτων από ερευνητές και επιστήμονες, δείχνουν ότι υπήρχε έντονη η παρουσία του Ελληνικού στοιχείου, καθώς και επηρεασμού της τέχνης των κατοίκων από την Ελληνική τεχνοτροπία. 


Το πλήθος Αρχαιολογικών και γλωσσολογικών ευρημάτων είχε σαν αποτέλεσμα την επίσημη αποστολή ομάδας από το Ε. Μ. Πολυτεχνείο Αθηνών στο Περού , προκειμένου να μελετήσουν την ομοιότητα των ευρημάτων με τα αντίστοιχα Ελληνικά. 

Οι περιοχές βρίθουν από Ελλάδα, και ευρήματα με κλασικά θέματα, όπως κεφάλια μέδουσας, οικοδομήματα με Μυκηναϊκή τεχνοτροπία, μαιάνδρους, τον Ηρακλή με ρόπαλο και λεοντή, ελληνικά αγγεία και αμφορείς που έχουν βρεθεί σε πολλά μέρη της Αμερικανικής ηπείρου και στο Περού.

Υπάρχουν και οι πόλεις Μόντε Αλμπάν και η Μίτλα με τις κιονοστοιχίες, που μας θυμίζουν την Τσίτσεν Ίτσα και εκείνες της Κνωσού και της Τίρυνθας. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα γλωσσολογικά ευρήματα, καθώς πλήθος από τοπικές διάλεκτοι, έχουν σαν βάση την Ελληνική γλώσσα με πάρα πολλές Ελληνικές λέξεις! Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο στα νησιά Χαβάη ευρέθησαν 1108 Ελληνογενείς λέξεις!


 
 

Palacio de las Grecas= Το παλάτι των Ελλήνων
 
Στην νοτιοανατολική Βενεζουέλα υπάρχει ένα από τα πιο αινιγματικά και εντυπωσιακά μνημεία της προϊστορικής Αμερικής: “την πέντρα πιντάδα ” (πέτρα με ζωγραφιές).Είναι ένα ογκώδες μνημείο μήκους 92 μέτρων, πλάτους 76 και μοιάζει σαν ένα τεράστιο αυγό.



 

Εκεί ανακαλύφθηκαν ντολμέν παρόμοια με εκείνα της Ευρώπης και της Αλγερίας, γραμμένα με Ελληνικά γράμματα”.Αυτά είναι ζωγραφισμένα πάντοτε σε προφίλ και είναι συχνά φτιαγμένα με μία ειδική μέθοδο, παρόμοια με εκείνη που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα την Τρίτη χιλιετία πΧ.

Επίσης υπάρχει μια νωπογραφία που παριστάνει έναν Ινδιάνο ευγενή από το Παλένκουε του Γιουκατάν στο Μεξικό και έχει εκπληκτική ομοιότητα με τον πρίγκιπα της Κνωσού της Κρήτης!

   Δεξιά δαχτυλίδι Μινωική περιόδου - 
Αριστερά αποτύπωμα σε βράχο της Αριζόνας







Εντυπωσιακή είναι και η ομοιότητα που έχει το πυθάρι που ανακαλύφθηκε στην περιοχή Μπίμινι των νήσων Μπαχάμες(Δεξιά), με το Κρητικό πυθάρι που εκτίθεται στο Μουσείο του Ηρακλείου(Αριστερά).



Το 1867 μια σειρά άρθρων σε περιοδικό της Αργεντινής παρουσιάζει ότι η γλώσσα Κέτσουα των Περουβιανών των Άνδεων έχει βάση τα αρχαία Ελληνικά!

Ένας ακόμη μεγάλος εξερευνητής ο Percy Harrison Fawcett ανακάλυψε τα απομεινάρια του πανάρχαιου ελληνικού πολιτισμού στη Νότια Αμερική και συγκεκριμένα στην Χιλή καθώς και ιθαγενείς οι οποίοι υποστήριζαν την ελληνική τους καταγωγή, απόγονοι των Σπαρτιατών και μιλούσαν μια πανάρχαια ελληνική διάλεκτο. 

Δυστυχώς ο Fawcett σε μια ερευνά του οδηγούμενος από τους ιθαγενείς στην πανάρχαια ελληνική πόλη Xavante εξαφανίστηκε για πάντα στη ζούγκλα. Την πόλη την οποία έψαχνε την ονόμαζε πόλη "Ζ".

Δεξιά δαχτυλίδι Μινωική περιόδου - Αριστερά αποτύπωμα σε βράχο της Αριζόνας
 

ΟΙ ΑΡΑΟΥΚΑΝΟΙ ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Λόνκο Κιλαπάν, που είναι ο Επεουτούβε της φυλής (Επεοτύπης, Επεοταγός = επίσημος ιστορικός των Αραουκανών, αφηγητής των επών - έπεου) γύρω στο 600 με 800 πΧ ξεκίνησε μια αποστολή αποίκισης από την Ελλάδα, συγκεκριμένα από την Σπάρτη, και περνώντας από την Μικρά Ασία ακολούθησε τον παραδοσιακό δρόμο προς την Άπω Ανατολή, περνώντας βορειοανατολικά της Ινδίας και έφτασε στην περιοχή του Λάος.

Από εκεί κατέβηκαν προς την Χερσόνησο της Μαλαισίας – που στον χάρτη του Πτολεμαίου ονομάζεται απλώς Χερσόνησος – και από κει πέρασαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, που οι Έλληνες ονόμαζαν απλώς Ωκεανό, ως τον κατ' εξοχήν Ωκεανό της Γης.

Χρησιμοποιώντας ως γέφυρα τα νησιωτικά συμπλέγματα της Ινδονησίας, Μικρονησίας, Μελανησίας και Πολυνησίας, έφθασαν τελικά ως τα νησιά Γαλάπαγος (Galapagos, σύνθετη λέξη εκ των γάλα και πάγος, που θα πει λευκοί βράχοι) και από εκεί πέρασαν στη αμερικανική ΄Ήπειρο (Περού). Όλα τα παραπάνω νησιωτικά συμπλέγματα φέρουν σύνθετα ελληνικά ονόματα: “Ινδο-νησία”, “Μικρο-νησία”, “Μελα-νησία”, “Πολυ-νησία”...

Όλα έχουν ως δεύτερο συνθετικό την λέξη -νησία, δηλαδή, “σύνολο νησιών”, “νησιωτικό σύμπλεγμα”, ενώ το πρώτο συνθετικό είναι δηλωτικό κυρίας ιδιότητος των νήσων αυτών ή των κατοίκων τους. Τα ονόματα αυτά δεν τους τα έδωσαν οι δυτικοί θαλασσοπόροι αλλά τα είχαν από πριν.

Οι Σπαρτιάτες, αναζητώντας κατάλληλο μέρος για εγκατάσταση της νέας αποικίας, οδηγήθηκαν τελικά σε ανάλογο γεωγραφικό πλάτος με αυτό της Ελλάδος, μεταξύ του 36ου και 40ου παραλλήλου, νοτίως του Ισημερινού. Εκεί θεμελίωσαν την καινούργια πολιτεία - κράτος και έδωσαν στην περιοχή το όνομα Φυλή, από παραφθορά του οποίου προέκυψε η σημερινή ονομασία της χώρας Χιλή (Chile). 

Πράγματι, η ονομασία Φυλή υπήρχε ως τοπωνύμιο και στον ελλαδικό χώρο και είχε (εκτός της πρώτης σημασίας, από το ρήμα “φύω”) και μια δεύτερη σημασία αυτήν της φύλαξης, του φυλακίου (από το ρήμα “φυλάσσω”).

Ο αρχηγός στην Χιλή διατηρούσε, από παλιά το όνομα Άπο, αφού η εξουσία του προερχόταν ακριβώς από τον Απόλλωνα, αποκαλύπτει ο Λ. Κιλαπάν. Οι Αραουκάνοι, ως λακωνίζοντες, είχαν τη συνήθεια να συντέμνουν τα ονόματα• έτσι το Από-λλων γίνεται Άπο, το Προμηθεύς γίνεται Προμ, το Λυκούργος γίνεται Κούργο. κτλ. 

Μάλιστα το όνομα Άπο ταυτίστηκε ευρύτερα με την έννοια του “κύριος, αρχηγός, επικεφαλής” στην αραουκανική γλώσσα, πράγμα το οποίο συμφωνεί απόλυτα με την προσωνυμία “Αρχαγέτας ή Αρχηγέτης” που έφερε ο Θεός στις Ελληνικές αποικίες... 

Έξαλλου, ο Απόλλων εθεωρείτο κατ΄ εξοχήν ιδρυτής πόλεων και λέγεται ότι αυτός ήταν που θεμελίωσε και την πολιτεία τής Σπάρτης. Τα συνηθέστερα δε ονόματα των αποικιών ήταν επωνυμίες του θεού, όπως: Απολλωνία, Πυθόπολις, Φοίβη, Φοιβία... Στην αρχαιότητα αναφέρονται και είναι γνωστές τουλάχιστον είκοσι τέσσερις αποικίες με το όνομα Απολλωνία.

Το αριθμητικό σύστημα των Αραουκανών είναι αντιγραφή - μεταφορά του δεκαδικού συστήματος των Ελλήνων, αν και δεν έχουν διατηρηθεί οι ονομασίες των αριθμών.

 Σύμφωνα με τα όσα παραδόθηκαν στον Λόνκο Κιλαπάν από τον δάσκαλο και προκάτοχό του Επεουτουβε Κανίο, όταν οι Έλληνες άποικοι έφτασαν από την Δύση, βρέθηκαν μπροστά στο δίλημμα να προσπαθήσουν να διδάξουν την γλώσσα τους στους ιθαγενείς με τους οποίους ήρθαν σε επιμιξία ή να μάθουν οι ίδιοι την ομιλούμενη γλώσσα εκείνης της χώρας, την μάπου-ντούγκου (mapudugu), έκλιναν κυρίως προς την δεύτερη επιλογή, αλλά εφαρμόζοντας τους γραμματικούς κανόνες της δικής τους γλώσσας. 

Ταυτόχρονα δίδαξαν στους ντόπιους τις βασικές λέξεις της γλώσσας τους όπως Ζευς ή Ζαν (Ζεν), Γαία (Γούε) κτλ. Επίσης, πολλά τοπωνυμία που διατηρούνται ακόμη και σήμερα σε βουνά, ποταμιά, νησιά, χωριά και περιοχές της Χιλής, είναι ελληνικής προέλευσης, όπως Άνδεις (=αυτές που ευχαριστούν, που τέρπουν, από το ρήμα ανδάνω). Αιμόν (=αίμων, αιματώδης). Κορίκο (=Κώρυκος), Κίδο (=Κύδος), Ακουίλεο (= Αχιλλεύς) κ.α.

Η Αραουκανική Γλώσσα διαθέτει τόσο πλούσιο λεξιλόγιο που υπερβαίνει πολλές από τις λεγόμενες Σύγχρονες Γλώσσες. Βασιζόμενος σε μια αρχική εκτίμηση και τονίζοντας το γεγονός ότι η Αραουκανική δεν ήταν γραπτή γλώσσα ο Λόνκο Κιλαπάν βεβαιώνει ότι ένα 20% τουλάχιστον του λεξιλογίου που διατηρείται ακόμα και σήμερα εν χρήσει είναι ελληνικά.

Ορισμένες λέξεις διατηρούνται αυτούσιες και άλλες έχουν παραφθαρεί με την πάροδο τόσων χρόνων και πολλές ακολουθώντας τον γραμματικό κανόνα της συναίρεσης, ο οποίος υπάρχει και στις δύο γλώσσες έχουν συντμηθεί και δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμες.

Όταν αναφέρονται στη γη ως τόπο, χώμα, χρησιμοποιούν την λέξη μάπου (mapu), όταν όμως αναφέρονται στην Γη αυτή καθαυτή, ως γήινη σφαίρα, ως θηλυκή ζώσα οντότητα, χρησιμοποιούν λέξη Γούε (Gue) δηλαδή Γαία.

Τέλος ας δούμε ονόματα περιοχών και θεών που παραμένουν ακόμη και σήμερα Ελληνικά: Ντίον-Αν (Διόνυσος), Ηρακάν (Ηρακλής), Μελανονήσια(Μελανά Νησιά), Μικρονησία(Μικρά Νησιά), Πολυνησία(Πολλά νησιά) , Φιλλιπί-νες κ.λ.π. Στην Καραϊβική επίσης, υπάρχει νησί 'Ανδρος και νησί Ρόδος και στην Χαβάι νησί Σάμος!




Το είδαμε εδώ

Περισσότερα...

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

Οι μούμιες το αποδεικνύουν: Κάποτε η Κίνα κατοικούνταν από Λευκούς Ανθρώπους!
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrxNXuTKOyJRMa5mpDfTce1qg203LDkzMgB8maMbg9shgyCRx49NmH_ltby1kr4UnPWIziAR-YZBybu0U7veT3QccGKM_-muG2G3ubnbMUcQaYtEjR0VPAgagWs4GF1KWh4BJWz71v654/s320/Pelasgian.In.China.jpg
Οι κινέζοι είναι πιθανόν το σύμβολο της μογγολικής φυλής. Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν βλέπουμε μια ασιατική μορφή είναι να ρωτήσουμε: Είσαι από την Κίνα;

Ακόμη και αν αυτός είναι στην πραγματικότητα από την Ιαπωνία, Κορέα, ή το Βιετνάμ κ.ο.κ.

Αλλά αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν είναι ότι κατά την διάρκεια της αρχαιότητας, όταν οι Αιγύπτιοι έχτιζαν τις εντυπωσιακές πυραμίδες και οι Έλληνες πολεμούσαν για την Τροία, η Δυτική Κίνα στην πραγματικότητα κατοικούνταν από μια ανοιχτόχρωμη ξανθιά με γαλανά μάτια λευκή φυλή!

Πέρα από την επαρχία της Ν. Κίνας που φέρει ακόμα την επωνυμία Γιουνάν (Γιουνάν αποκαλούν οι Τούρκοι (μογγόλοι) και οι αραβόφωνοι αλλά και στην περιοχή της Ινδίας τους Έλληνες και προέρχεται ετυμολογικά από τη λέξη Ίωνας – Ιωνία) , μια ομάδα δυτικών και Κινέζων αρχαιολόγων προσπάθησε να ανιχνεύσει μια ακόμα από μια σειρά μούμιες ηλικίας 2800 ετών, καυκάσιου (Λευκού) ανθρώπου, που βρέθηκε σε ένα αρχαίο τάφο στο Ξιγιανγκ Ουϊγκορ την αυτόνομη περιοχή της Βορειοδυτικής Κίνας.
Η πολύ καλά διατηρημένη μούμια είναι πιθανότατα ενός σαμάνου και βρίσκεται κάτω από προσεχτική έρευνα ήδη από το 2003.
Οι επιστήμονες παραξενεύτηκαν από την παρουσία ενός σακιδίου φύλλων μαριχουάνας που βρήκαν θαμμένο οι αρχαιολόγοι μαζί με την ντυμένη με δερμάτινη φορεσιά μούμια.
«Από την φορεσιά και τα φύλλα της μαριχουάνας, που έχουν επιβεβαιωθεί από διεθνείς ειδικούς ότι είναι τα συστατικά ναρκωτικού, υποθέτουμε ότι ο άνδρας αυτός ήταν σαμάνος μεταξύ ηλικίας 40 και 50 ετών», εξήγησε ο ιστορικός Λι Ξϊαο.
Η εξερεύνηση το 2003 στην περιοχή έφερε στο φως 600 μούμιες από 2000 περιφερειακούς τάφους.
Αυτές οι μούμιες λευκών ανθρώπων που κάποτε κατοικούσαν στην Δυτική Κίνα δεν ήταν ταριχευμένες, όπως οι Αιγυπτιακές, αλλά διατηρήθηκαν αθέλητα από το τοπικό κλίμα: ακραίας ζέστης και ανυδρίας καλοκαίρια, δριμύτατοι ψυχροί χειμώνες, και έδαφος με άλατα.
Όταν οι ερευνητές πρωτοανακάλυψαν τις μούμιες, εντυπωσιάστηκαν από τα ξεκάθαρα ευρωπαϊκά τους χαρακτηριστικά, με ξανθές ή ερυθρόχρωμες τρίχες, προεξέχουσες μύτες, μουστάκια και γένια, «σκωτσέζικου» τύπου υφάσματα (σημ: ελληνιστί ΣΚΟΤ-ΛΑΝΤ η Χώρα του Σκότους, λόγω μεγάλου γεωγραφικού πλάτους μεγάλες νύχτες), και με αεράτα φτερωτά καπέλα.
Οι μούμιες, που ο λαός τους αποκαλέστηκε Τοχάριοι, άφησαν ακόμα και γραφή που είναι καθαρά «Ινδοευρωπαϊκής» προελεύσεως.
Επίσης, σε αρχαία Κινεζικά χρονικά, αναφέρονται επαφές (διάβαζε: εθνοκάθαρση-γενοκτονία) με κοκκινομάλληδες λαούς από την δύση.στοιχεία από:
http://news.softpedia.com/news/Mummies-Proves-it-Once-China-Was-Inhabited-by-White-People-43301.shtml


Το Βήμα

Η περασμένη χρονιά ανήκε αναμφίβολα στην Κίνα. Ήταν η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων της, η χρονιά που μας προμήθευσε« ντόπες», η χρονιά που ξύπνησε στον κόρφο της το Θιβέτ, η χρονιά που τη θυμήθηκε με θυμό ο Εγκέλαδος... Χρονιά κορύφωσης για την πρώτη σε πληθυσμό και τέταρτη σε έκταση χώρα της Γης, για καλό ή για κακό.
Πριν από λίγες ημέρες ξανακοίταξα προσεκτικά τη θέση της στον χάρτη. Θυμήθηκα σαν χθες το ανάγλυφο της χώρας, όπως το είδα σε ένα πάρκο «της Κίνας σε μινιατούρα», κατά την εκεί επίσκεψή μου προ δεκαετίας. «Βαδίζοντας» μεταξύ του Σινικού Τείχους και της Λάσα του Θιβέτ, είχα ρωτήσει τον ξεναγό μας πώς λένε την Ελλάδα στη γλώσσα τους. Μου αποκρίθηκε: «Σελλά» (λαρισινή προφορά). Ξαφνιασμένος, τον ρώτησα αν αυτή η λέξη έχει κάποιο άλλο νόημα στα κινέζικα. «Οχι» μου είπε «αλλά Αιγαίο σημαίνει Θάλασσα της Αγάπης»...
Η απορία για τις συμπτώσεις με συνόδεψε όλα τα επόμενα χρόνια. Ιδιαίτερα η ομοιότητα του Σελλά με το προομηρικό όνομα Σελλάς (Χώρα του Φωτός) της χώρας μας, με έκανε να φαντάζομαι απογόνους των Αργοναυτών σε ρόλο Μάρκο Πόλο. Βέβαια, ο Αριστέας ο Προκοννήσιος, ο ποιητής του 7ου αιώνα π.Χ. και συγγραφέας των Αριμασπείων Επών, είχε περιηγηθεί μεγάλο μέρος της Ασίας- αλλά είχε φθάσει στην άλλη της άκρη; Η βεβαιότητα του Αλεξάνδρου ότι μετά την Ινδία ο κόσμος τελείωνε, δεν άφηνε ίσως περιθώρια για κάτι τέτοιο. Ακόμη και έτσι όμως αυτό δεν σήμαινε ότι δεν θα το έκανε κάποιος επόμενος «για λογαριασμό του». Και, όντως, το λαμπύρισμα της δάδας στα Ιμαλάια φώτισε κάτι που είχα παραβλέψει.

Όταν η Ευρώπη συνάντησε την Κίνα

Τυπικά, ο Αλέξανδρος κατέκτησε και κράτησε την αυτοκρατορία του Δαρείου για μόλις εννέα χρόνια (334-323 π.Χ.), αλλά το σοκ που επέφερε στην ιστορία αυτού του κόσμου έμελλε να κρατήσει αιώνες. Χάρη στην αίγλη του ονόματός του, οι επίγονοι κατόρθωσαν μετά τον θάνατό του να κρατήσουν για δύο αιώνες τα φέουδα που μοιράστηκαν, παρά τους συνεχείς πολέμους μεταξύ τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Πείθων που είχε αναλάβει τις ινδικές κτήσεις στην κοιλάδα του Ινδού και ο Εύδεμος που είχε πάρει τη διοίκηση του Παντζάμπ έμειναν στις κτήσεις τους ως το 316 π.Χ., για να πάρει τη θέση τους η ινδική δυναστεία του Τσαντραγκούπτα Μαουρία. Ως τον πρώτο αιώνα π.Χ.- μας λέει η Ιστορία- τις κτήσεις της Δύσης τις κατέλαβαν οι Ρωμαίοι και εκείνες της Ανατολής οι διάδοχοι των Περσών, Πάρθοι. Σε πείσμα της ιστορίας όμως, οι Έλληνες κατόρθωσαν να συστήσουν στα εδάφη του Αφγανιστάν και του Πακιστάν το Ελληνο-Βακτριανό βασίλειο (206-140 π.Χ.) και να το επεκτείνουν ανατολικά, συστήνοντας το Ελληνο-Ινδικό βασίλειο (180 π.Χ.- 10 μ.Χ.) Τότε, με τα πρώτα κύματα των Ούννων (Ξιον Γκνου για τους Κινέζους) να σαρώνουν τα πάντα, τελείωσε το παιχνίδι εξουσίας των Ελλήνων.
Όσο για τους Κινέζους... γνωρίζαμε μόνο ότι οι στρατιώτες του Ευθύδημου (με πρωτεύουσα την Αντιόχεια τη Μαργιανή και ορμητήριο την Αλεξάνδρεια την Εσχάτη) είχαν εξερευνήσει τις ερημιές στο τωρινό κινεζικό Τουρκεστάν. Ο Στράβων έγραψε χαρακτηριστικά ότι οι Ελληνο-Βακτριανοί «επέκτειναν την αυτοκρατορία τους μακριά ως την Κίνα και τους Φρύνους (βλ. http://www.perseus.tufts.edu/cgibin/pte xt? lookup=Strab. +11.11.1 στο Διαδίκτυο). Αλλά λεπτομέρειες για εμπορικές σχέσεις δεν ανέφερε. Τους Κινέζους τους γνώρισαν έμμεσα οι Ρωμαίοι, επειδή εκείνοι πουλούσαν μετάξι στους Πάρθους και οι Πάρθοι στους Ρωμαίους. Η επαφή τους έγινε άμεση μετά το 14 μ.Χ., όταν ο έλληνας πλοίαρχος Εύπαλος έδειξε στον ναύαρχο του Αυγούστου το πώς να εκμεταλλεύεται τους μουσώνες για να συντομεύει το ταξίδι στην Ινδία. Σύμφωνα με τα κινεζικά αρχεία, ως τον 2ο αιώνα οι έλληνες ναυτικοί είχαν φτάσει στο Βιετνάμ και το 166 μ.Χ. επισκέφθηκαν την αυτοκρατορική αυλή του Χουάν Τι, ως απεσταλμένοι του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου. Από τότε οι ρωμηοί αυτοκράτορες  του Βυζαντίου με το μετάξι και τις άλλες εμπορικές συναλλαγές και ως τον Μάρκο Πόλο (1266 μ.Χ.) οι Ευρωπαίοι γνώριζαν ότι ο στεριανός δρόμος για την Κίνα ήταν στα χέρια Ούννων και Μογγόλων.

Παράδοξα, συμπτώσεις και ανατροπές

Αυτή η παγιωμένη εικόνα απομόνωσης της Κίνας ανατρέπεται άρδην τα τελευταία χρόνια, από τη διασταύρωση τόσο ιστορικών όσο και αρχαιολογικών ευρημάτων.
Σύμφωνα με το αρχείο του κινέζου ιστορικού Σίμα Κιάν, ο αυτοκράτορας Γου αποφάσισε το 138 π.Χ. να στείλει τον πρεσβευτή του Ζανγκ Κιάν στους λαούς της Δύσης, ψάχνοντας για συμμάχους κατά των Ούννων. Εκείνος, έπειτα από την ατυχή σύλληψή του και αιχμαλωσία δέκα χρόνων στα χέρια των Ούννων, δραπέτευσε και διέσχισε την έρημο του Τακλαμακάν για να συναντήσει... τους «Νταϊουάν» (Δαναοί;). Ήταν λευκοί χωρίς λοξά μάτια και είχαν γενειάδες. Ήταν εκτροφείς υπέροχων αλόγων, είχαν πολύ όμορφα κτίρια και αγάλματα, φέρονταν με σεβασμό στις γυναίκες και... τις άκουγαν. Η περιοχή διέθετε 60.000 οικογένειες και 30.000 στρατιώτες. Με βάση τις γεωγραφικές συντεταγμένες που έδινε ο Ζανγκ Κιάν στην αναφορά του, η πόλη που συνάντησε ήταν η Αλεξάνδρεια η Εσχάτη, στα όρια Φεργάνας και Σογδιανής, στο πέρασμα του Παμίρ. Το πολύ περίεργο είναι ότι στην πόλη αυτή έκοβαν ήδη νομίσματα με μια τεχνική που γνώριζαν μόνον οι Κινέζοι. Συγκεκριμένα, οι βασιλείς Αγαθοκλής και Πανταλέων της Βακτρίας είχαν κυκλοφορήσει- γύρω στο 170 π.Χ. - το πρώτο δυτικό νόμισμα «λευκού χαλκού», από κράμα χαλκού- νικελίου σε αναλογία 75/25. Προφανώς, κάποιοι είχαν προλάβει να κάνουν εισαγωγές...
Ο Ζανγκ προχώρησε στη Βακτρία και έφθασε ως την Ινδία. Επέστρεψε- έπειτα από μία ακόμη αιχμαλωσία στα χέρια των Ούννων- και πληροφόρησε τον αυτοκράτορα για τα θαυμαστά που είδε. Τον αυτοκράτορα τον ενδιέφερε κυρίως η αγορά των αλόγων που είχαν οι Έλληνες, αλλά μαζί με αυτό ξεκίνησε το αλισβερίσι που, τον 19ο αιώνα, βαφτίστηκε από τον γερμανό μελετητή von Richthofen «δρόμος του μεταξιού». Τους Έλληνες αντικατέστησαν στη συνέχεια οι Σκύθες, οι οποίοι πιεζόμενοι από τους Ούννους εισέβαλαν στη Βακτρία και στην Ινδία, για να δημιουργήσουν την αυτοκρατορία του Κουσάν, ώσπου την περιοχή κατέλαβε η Κίνα (70 μ.Χ.). Τα καραβάνια έφευγαν από την Κίνα με μετάξι, κεραμικά και σιδηρικά και επέστρεφαν με χρυσό, ελεφαντόδοντο και γυάλινα αντικείμενα. Ωστόσο οι επιθέσεις από ληστές ήταν συχνές. Για την προστασία του εμπορίου, το νεότευκτο Σινικό Τείχος επεκτάθηκε δυτικά, ως την έρημο Τακλαμακάν.

Τα σημάδια και η μεγάλη έκπληξη

Το πέρασμα των καραβανιών από την έρημο αυτή ανά τους αιώνες άφησε πάμπολλα σημάδια πίσω του. Οι πρώτοι δυτικοί μελετητές που έφθασαν στην περιοχή το 1900- ο Σουηδός γεωγράφος Sven Ηedin και ο Ούγγρος Αurel Stein- βρήκαν πολλά από αυτά, όπως και 2.000 χειρόγραφα που εξιστορούσαν τα δρομολόγια του δρόμου του μεταξιού τους προηγούμενους αιώνες. Ακολουθώντας τον δρόμο στις περιοχές της Κίνας, έβρισκαν παντού επιρροές από την τέχνη των Ελλήνων: Γεωμετρικά σχέδια στα υφαντά και στα κεραμικά, αγάλματα φτερωτών αλόγων, απεικονίσεις του Βούδα με φτερά αγγέλου... αλλά και ζωγραφιές με έλληνες στρατιώτες και Κενταύρους. Πολλοί σύγχρονοι αρχαιολόγοι επιμένουν ότι και ο πήλινος στρατός, που συνόδευσε το 210 π.Χ. τον αυτοκράτορα Κιν στον τάφο, είχε πηγή έμπνευσης τα αγάλματα των Ελλήνων!
Αλλά η μεγάλη έκπληξη ήλθε όταν πέρασε το «καθαρτήριο» της Πολιτιστικής Επανάστασης και η Κίνα άρχισε να ανασκάπτει επιστημονικά το παρελθόν της: Η έρημος Τακλαμακάν μόνον έρημη δεν ήταν. Θαμμένες πόλεις βρέθηκαν κάτω από τις αμμοθίνες της και τάφοι με μούμιες άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια. Δεκάδες μούμιες χιλιετηρίδων, τέλεια διατηρημένες από την ξηρασία. Ωστόσο... οι νεκροί δεν ήταν Κινέζοι! Ήταν ψηλοί, κοκκινομάλληδες, με ανοιχτόχρωμα μάτια. Οι πιο παλιοί ανάγονταν στο 1800 π.Χ. και οι πιο πρόσφατοι στο 300 π.Χ. Μεταξύ αυτών ήταν και ένα μωρό ενός έτους, που είχε στη θέση των ματιών του γαλάζιες πέτρες, και κάποιες γυναίκες, του 4ου και 3ου π.Χ. αιώνα, που φορούσαν μυτερά καπέλα όπως οι Αμαζόνες. Τι συνέβαινε; Ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι και πώς ζούσαν σε μια περιοχή τελείως άνυδρη;
Για το τελευταίο ερώτημα η απάντηση είναι μάλλον γεωλογική: Η έρημος Τακλαμακάν βρίσκεται πολύ χαμηλότερα από το επίπεδο της θάλασσας και- σε παλιότερη εποχή, με άλλο κλίμα- ήταν πιθανότατα εύφορη πεδιάδα με λίμνη.
Κατά τα λοιπά, τα απρόσμενα αυτά ευρήματα- της δεκαετίας του 1990- δημιούργησαν μεγάλο μειονοτικό πρόβλημα στην Κίνα. Οι τουρκογενείς Ουιγούροι της περιοχής άρχισαν να λένε ότι οι μούμιες αποδείκνυαν ότι κατάγονταν από μη Κινέζους, τους Τοχάριους, άρα και η γύρω χώρα έπρεπε να γίνει αυτόνομη. Όλοι θυμήθηκαν τους αρχαίους κινεζικούς μύθους για έναν λευκό λαό στα δυτικά, ψηλό, με πράσινα και γαλανά μάτια, και βοστρυχωτά γένια. Έπειτα από πολλές διελκυστίνδες, η κινεζική κυβέρνηση δέχτηκε να γίνει εξέταση DΝΑ από κοινή ομάδα ερευνητών από πανεπιστήμια της Κίνας, της Σουηδίας και των ΗΠΑ.
Τα πορίσματα από το DΝΑ ξεκαθάρισαν ένα πράγμα: Οι μούμιες δεν είχαν καμία σχέση με τους Ουιγούρους Τούρκους, οι οποίοι άλλωστε είχαν καταλάβει την περιοχή μόλις τον 9ο αιώνα μ.Χ. Αλλά δεν επήλθε συμφωνία για τίποτε από τα υπόλοιπα. Οι ανθρωπολόγοι είχαν βρει γονιδιώματα που παραπέμπουν άλλοτε σε Κιμμέριους Κέλτες της Κριμαίας, άλλοτε σε Σκύθες του Κιργιστάν και άλλοτε σε κατοίκους της Ανατολικής Μεσογείου.
Τι λένε οι αρχαιολόγοι; Πολύ απλά, ότι τα σχέδια των ρούχων των νεκρών έχουν ελληνικής τεχνοτροπίας μοτίβα. Μάλιστα, ένα από τα εγχάρακτα ταφικά αναθήματα φέρει το σύμβολο της γνωστής σβάστικας. Ακόμη πιο εντυπωσιακά, μια μούμια που βρέθηκε πολύ νοτιότερα της ερήμου στο Γινγκπάν της ΝΔ Κίνας- χρονολογείται από το 1000 π.Χ., έχει ύψος γύρω στο 1.90(!) και φέρει χρυσή νεκρική προσωπίδα, κατά το συνήθειο των Μυκηναίων.
Μα... υπάρχει ιστορική διασταύρωση; Έχουμε ξανακούσει ποτέ για τέτοιον λαό; Ψάχνοντας στα κείμενα του Πλίνιου του Πρεσβύτερου (ΧΧΙV, Τaprobane) βρίσκουμε μια απροσδόκητη περιγραφή των Κινέζων, από έναν πρεσβευτή της Κεϋλάνης, προς τον αυτοκράτορα Κλαύδιο: «Ο πατέρας μου έχει επισκεφθεί συχνά τη χώρα τους. Αυτοί οι άνθρωποι ξεπερνούν στο ύψος τους συνηθισμένους ανθρώπους, έχουν πυρόξανθα μαλλιά και γαλανά μάτια...». Σημειωτέον ότι ένας επισκέπτης από την Κεϋλάνη προφανώς θα πήγαινε στην Κίνα με πλοίο και θα έπιανε λιμάνι στη νοτιοδυτική μεριά της, κοντά στο Γινγκπάν.
Έπειτα από αυτό, η φαντασία οργιάζει. Βρήκαμε, μήπως, πού κατέληξαν οι Μυκηναίοι, όταν μετανάστευσαν λόγω κλιματικής αλλαγής μετά τον Τρωικό Πόλεμο; Τα κείμενα των Χετταίων μιλούν για τους Αχιγιάβα (Αχαιούς) που προχώρησαν πολεμώντας μέσα από τη Συρία. Αλλά και οι Κιμμέριοι σάρωσαν εκείνα τα μέρη, για να καταλήξουν να γίνουν οι Πάρθοι. Μήπως, απλά, βρήκαμε αυτούς που τους κυνήγησαν ως την εσχατιά της Γης και τους εξολόθρευσαν, κλέβοντας ακόμη και τα ταφικά τους έθιμα; Κάποτε, η αλήθεια θα έλθει στο φως.

ΒΟΥΔΑΣ... ΑΡΣΑΚΕΙΟΣ

Το άνοιγμα του δρόμου του μεταξιού έδωσε ανατολικούς ορίζοντες όχι μόνο στους εμπόρους αλλά και στους απόστολους νέων ιδεών. Τα κινεζικά χρονικά αναφέρουν ότι ένας από τους πρώτους κήρυκες του ινδογενούς βουδισμού στην Κίνα ήταν ο Αν Σινγκάο. Ήταν ευγενούς καταγωγής, από τον βασιλικό οίκο των Ανξί, της χώρας του. Το όνομα Ανξί είναι η απόδοση στα κινεζικά του ονόματος Αρσάκης, της γνωστής δυναστείας που βασίλεψε στους Πάρθους μεταξύ του 240 π.Χ. και του 224 μ.Χ., με πρωτεύουσα την Αντιόχεια Μαργιανή (ή Μερβ). Λίγο μετά τον Αν Σιγκάο, στο δεύτερο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ., ένας άλλος βουδιστής ιεραπόστολος στην Κίνα είχε «αρσάκειο όνομα», ο Αν Ξουάν. Επίσης, την ίδια εποχή, εμφανίστηκε στην Νταρόν της Αρμενίας ομάδα βουδιστών από την Ινδία, για τους οποίους ο μελετητής Ε. Seldeslachts ισχυρίζεται ότι τουλάχιστον οι δύο αρχηγοί τους ήταν Έλληνες του πρώην ελληνο-ινδικού βασιλείου. Να ήταν οι απόστολοι αυτοί δημιουργήματα της τότε παγκοσμιοποιημένης κρίσης, μια μείξη ελληνικής φιλοσοφίας με τον φιλειρηνικό τρόπο ζωής που δίδασκε ο ινδός «πεφωτισμένος πρίγκιψ»;
Όποια και αν ήταν η ακριβής καταγωγή των αποστόλων του βουδισμού στην Κίνα, το γεγονός είναι ότι ο δρόμος του μεταξιού λειτούργησε τελικά ανασχετικά στη μετατροπή της μεγάλης αυτής χώρας σε μουσουλμανική. Αντίθετα, η ιστορία παίζει τελευταία ένα περίεργο πολιτικοθρησκευτικό παιχνίδι: Όπως διαβάσαμε στην επίσημη ιστοσελίδα της κινεζικής πρεσβείας στην Αυστραλία, η κυβέρνησή της προωθεί από το 2006 το... πάντρεμα του κομμουνισμού με τον βουδισμό. «Η ανισοκατανομή του πλούτου και ο καταναλωτισμός δεν έχουν εγείρει μόνον άγχος και εντάσεις στη μοντέρνα Κίνα» γράφει, «αλλά και ένα ιδεολογικό κενό. Πολλοί αισθάνονται χαμένοι, πνευματικά και ηθικά. Οι ιερείς του βουδισμού πιστεύουν ότι η κοσμοθεωρία τους προσφέρει την αναγκαία πνευματική γαλήνη για να γεμίσει αυτό το κενό». Τον νέο αυτό προσανατολισμό, οι κομματικοί αξιωματούχοι που τον εμπνεύστηκαν τον ονομάζουν «αρμονική κοινωνία της Κίνας». Μας βαυκαλίζει η ιδέα ότι πρόκειται για την τελευταία συμβολή της Ελληνιστικής εποχής στη διαμόρφωση του κόσμου μας.

πηγή: Το Βήμα, Τ.Καφαντάρη,

Το είδαμε εδώ
Περισσότερα...

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ




Οι Κινέζοι υπήρξαν ανέκαθεν σπουδαίοι αστρονόμοι και επιδέξιοι τεχνίτες.Δείγμα την Κινεζικής επιστήμης και τεχνικής είναι το Αστεροσκοπείο του Πεκίνου, που θεωρείται το αρχαιότερο από τα νεότερα αστεροσκοπεία του κόσμου και δημιουργήθηκε το 1279 μ.χ. με διαταγή του Μεγάλου Κουμπλάι Χαν της δυναστείας Γιουαν.Η αρχαία Κινεζική αστρονομία είναι αυτη που πρώτη προσδιόρισε και χρησιμοποίησε τα συστήματα Ισημερινών και Ουρανογραφικών Συντεταγμένων. Οι κινεζικές ουράνιες παρατηρήσεις επεκτάθηκαν στους κομήτες, στις εκλείψεις του Ηλιου και της Σελήνης και στη μελέτη των ηλιακών κηλίδων, που καταγράφηκαν ακριβέστατα στα “Χρονικά της Σινίκης”. Πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμα και σήμερα οι σύγχρονοι αστρονόμοι ανατρέχουν ιστορικά στα Χρονικά αυτά, προκειμένου να μελετήσουν κάποια αστρονομικά φαινόμενα που συνέβησαν πολούς αιώνες προ Χριστού, αλλά και στην πιο πρόσφατη περίοδο.
Οι πρώτες αναμνήσεις της κινεζικής επιστήμης γύρω από τις δυνατότητες μέτρησης του χρόνου ‘αρχισαν περίπου το 3000 π.χ.. Οπως ήταν φυσικό, το πρώτο ημερολογιακό σύστημα που χρησιμοποίησαν ήταν καθαράσεληνιακό και το έτος τους είχε διάρκεια 354 ή 355 ημέρες. Ως αρχή των κινεζικών χρονολογιών είχε επιλεγεί το έτος 2460 π.χ., σύμφωνα με το υποτιθέμενο Γρηγοριανό ημερολόγιο. Η επιλογή αυτή έγινε αφ’ενός μεν διότι την πρώτη ημέρα της άνοιξης του έτους αυτού ο Ηλιος και η Σελήνη βρέθηκαν σε σύνοδο, αφ’ετέρου δε διότι το ίδιο έτος, όπως αναφέρουν τα “Χρονικά της Σινίκης”, συνέβη σύνοδος τον τότε γνωστών 5 πλανητών στην περιοχή του αστερισμού των Ιχθύων.
Το ημερολόγιο αρχικά καταστρωνόταν με καθαρά εμπειρικές μεθόδους, αλλά δεν άργησαν να τεθούν μερικές αρχές. Οπως η διαίρεση του έτους σε 12 μήνες, που σχετόζονταν με τους 12 αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου, ένας τρόπος διαίρεσης του έτους που ήταν κοινός σε όλα τα ημερολόγια της Ανατολικής Ασίας.
Οπως όμως ήταν επόμενο, πολύ γρήγορα έγιναν αντιληπτά από τους Κινέζους αστρονόμους τα σφάλματα του σεληνιακού ημερολογίου, τα οποία αμέσως αναφέρθηκαν στον αυτοκράτορα, που ήταν ο θεματοφύλακας της ορθής χρήσης του ημερολογίου.  Αποτέλεσμα αυτών των αναφορών ήταν να γίνει η πρώτη κινεζική ημερολογιακή μεταρρύθμηση επί βασιλείας του μυθικού αυτοκράτορα Γιάο το 2357 π.χ. Για τον αυτοκράτορα Γιάο μας πληροφορεί το “Βιβλίο των Χρονικών” του μεγάλου φιλόσοφου Κομφούκιου.Σ’αυτό ο Κομφούκιος τον χαρακτηρίζει ως υπόδειγμα αρετής και αλληλεγγύης.Ο θρύλος αναφέρει ότι την περίοδο της βασιλείας του, που κράτησε 70 χρόνια, όλη η Κίνα έμοιαζε με παράδεισο. Το αρχαίο κινεζικό ημερολόγιο του αυτοκράτορα Γιάο διασώθηκε στο “Βιβλίο των Κανόνων” του φιλόσοφου Κομφούκιου.
Ετσι σ’αυτή την ημερολογιακή μεταρρύθμιση η Κινέζοι αστρολόγοι αντελήφθησαν ότι ο μόνος τρόπος για ναεναρμονιστεί το σεληνιακό ημερολόγιο των 354 ημερών με το αντίστοιχο ηλιακό - τροπικό των 365 ημερών περίπου, ήταν να χρησιμοποιήσουν εμβόλιμους μήνες. Αρχικά κάθε 5 έτη παρενέβαλλαν δύο εμβόλιμους μήνες, που έμπαιναν στο 3ο και το 5ο έρος τηνς πενταετίας. Ετσι δημιουργήθηκε το πρώτο σεληνοηλιακό ημερολόγιο τους.
Η κινεζική ημερολογιακή πρωτοχρονιά συμπίπτει με την ημερομηνία της νέας Σελήνης, που συμβαίνει μετά την είσοδο του Ηλιου στον ζωδιακό αστερισμό του Υδροχόου. Δηλαδή η πρωτοχρονιά αντιστοιχεί στην ημερομηνία της πρώτης νέας Σελήνης, που εμφανίζεται μετά ακριβώς το χειμερινό ηλιοστάσιο, 22 Δεκεμβρίου.Αυτό σημαίνει ότι πρωτοχρονιά, σήμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, μπορεί να είναι μια οποιαδήποτε ημερομηνία, μεραξύ της 21ης Ιανουαρίου και της 20ης Φεβρουαρίου. Οι εμβόλιμοι μήνες όταν χρειάζονταν παραμβάλλονταν στο έτος κατά τέτοιον τρόπο, ώστε η Εαρινή αστρονομική  ισημερία (21 Μαρτίου), να σημβαίνει πάντοτε τον δεύτερο μήνα του έτους. Όμοια, το αστρονομικό θερινό ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου) έπρεπε να βρίσκεται στα όρια του 5ου μήνα, η αστρονομική φθινοπωρινή ισημερία (22 Σεπτεμβρίου) στα όρια του 8ου μήνα και το αστρονομικό χειμερινό ηλιοστάσιο (22 Δεκεμβρίου) στα όρια του 11ου μήνα.

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ 60ετης ΧΡΟΝΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Ενα άλλο ενδιαφέρον σημείο των κινεζικών ημερολογίων είναι ότι η διαδοχή των κινεζικών ετών βασίζεται σ’ένα κύκλο 60 ετών ο οποίος χρησιμοποιεί 5 δωδεκαετείς κύκλους του πλανήτη Δία. Ετσι υπάρχουν οι λεγόμενοι 12 “Κλάδοι” με τα αντίστοιχα ονοματά τους που προέρχονται από το ζωικό βασίλειο. Τα ονόματα αυτά επαναλλαμβάνονται 5 φορές στον 60ετή κύκλο, ώστε 5χ12=60. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι η αρχαιότητα του 60ετούς αυτού κύκλου, προηγείται τουλάχιστον τρεις αιώνες της ημερολογιακής μεταρρύθμισης του μυθικού αυτοκράτορα Γιάο.Ως εμπνευστής αυτού του κύκλου αναφέρεται ο θρυλικός Τα Νάο υπουργός του “Κίτρινου Αυτοκράτορα” που εθρονίστηκε το 2697 π.χ. Αν και οι Κλάδοι του κινεζικού ημερολογίου είναι προγενέστεροι του Βούδα, εντούτοις η κινεζική περάδοση τους συνδύασε με ένα θρύλο που αναφέρεται στον μεγάλο διανοτή.
Κάποτε, λοιπόν ο Βούδας κάλεσε τα ζώα της Γης, με την υπόσχεση πως θα έκανε από ένα δώρο σ’εκείνα που πρώτα θα ανταποκρίνονταν στο καλεσμά του. Παρουσιάστηκαν μπροστά του ο Ποντικός, το Βόδι, η Τίγρης, ο Λαγός, ο Δράκος, το Φίδι, το Αλογο, η Κατσίκα, ο πίθηκος, ο Πετεινός, ο Σκύκος και ο Χοίρος μ’αυτήν ακριβώς την σειρά. Ο μεγάλος οραματιστής ως δώρο σύνδεσε τη μοίρα καθενός από τα πιστά του ζώα με εκείνη ενός έτους.
Ο Ουρανός, η Γη και ο άνθρωπος είναι τρεις δυνάμεις της φύσης, και το κάθε άτομο, που αποτελεί τον μικρόκοσμο, πρέπει να βρίσκεται συνεχώς σε αρμονία με τις ανώτερες δυνάμεις του μακρόκοσμου. Οι βάσεις των αρχώς αυτών βρίσκονται στο “Ιερό Βιβλίο των Αλλαγών” του φιλόσοφου Κομφούκιου, και τα τέσσερα στουχεί: νερό, αέρας, χώμα και φωτιά μεταλλάσονται και εξελίσονται σε ένα από τα πέντα στοιχεία της Φυσικής των Κινέζων, που κεθένα αντιστοιχεί σε ‘ενα από τους πέντε τότε γνωστούς πλανήτες: νερό (Ερμής), μέταλλο (Αφροδίτη), χώμα (Γη), φωτιά (Αρης) και ξύλο (Δίας).
Κάθε έτος λοιπόν, χαρακτηρίζεται από το όνομα του Κλάδου, με ένα από τα πέντα στοιχεία και από την εναλλακτική εμφάνιση του Γιν και του Γιανγκ των δύο αντίθετων μεταξύ τους πηγών ενέργειας.
Το Γιν είναι παθητικό, υδάτινο, χαρακτηρίζει την θηλυκή ικανότητα της σύλληψης, το σκοτάδι, τη γη, το κρύο, και αντιπροσωπεύει τη Σελήνη.  Ετυμολογικά σημαίνει την όχθη ενός ποταμού που σκιάζεται από ένα βουνό. ΤοΓιανγκ είναι δραστήριο, πύρινο, χαρακτηρίζει την αρσενική ικανότητα για τεκνοποιία, το φως, τον ουρανό, την θερμότητα και αντιπροσωπεύει τον Ήλιο. Ετυμολογικά σημαίνει η όχθη ενός ποταμού που λούζεται στο φως του Ήλιου.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τους 12 κλάδους του κινεζικού ημερολογίου:
ΠΟΝΤΙΚΟΣ
Ενξας παλιός κινεζικός θρύλος αναφέρει ότι το βόδι είχε κατορθώσει με τον όγκο του να τεθεί επικεφαλής των έντεκα άλλων ζώων. Αλλά το ποντίκι τρύπωσε και γλίστρησε ανάμεσα από τα πόδια τ6ων άλλων ζώων και κατέλαβε πανηγυρικά την πρώτη θέση, αφού πρώτα στρογγυλοκ’αθησε στη ράχη του βοδιού, για να φανεί καλύτερα η νίκη του.
ΒΟΔΙ
Κάποτε πανηγυριζόταν με μεγαλοπρέπεια η γιορτή της εργασίας, που γινόταν κάθε άνοιξη και στην οποία ο αυτοκράτορας έπαιρνε μέρος ενεργό. Το βόδι ήταν ο πρωταγωνιστής της γιορτής που έδινε το σύνθημα για μία νέα παραγωγική χρονία. Γι’αυτό αρκετοί κινεζικοί ναοί ήταν αφιερωμένοι στην λατρεία του Κίτρινου Βοδιού. Το βόδι άλλωστε συμβολίζει την αντοχή στην σκληρή δουλειά. Πολλοί Κινέζοι εξάλλου δεν τρώνε βοδινό κρέας, γιατί θεωρούν ανόσιο να σκοτώνουν ένα ζώο που συνεργάζεται τόσο καλά με τον άνθρωπο στον καθημερινό αγώνα της αγροτικής ζωής. Πρόκειται επίσης και για μιά θρησκευτική αντίληψη που πιθανώς προέρχεται από τον Βουδισμό.
ΤΙΓΡΗΣ
Η Τιγρης συμβολίζει το πάθος, το θάρρος και τη δύναμη.  Θεωρείται η βασίλισσα των ζώων και των βουνών και το σύμβολο της καταδίωξης των δαιμόνων. Προς τιμήν της οι Κινέζοι έκαναν προσφορές, ώστε να κυνηγά και να σκοτώνει τους αγριόχοιρους που κατέστρεφαν τις φυτείες.
ΛΑΓΟΣ
Ο Λαγός θεωρείται από τους Κινέζους το σύμβολο της μακροβιότητας. Ενας θρύλος λέει ότι ο λαγός είχε πάρει τα χαρακτηριστικά του από τη Σελήνη. Ο φεγγαρολαγός κατά τους Κινέζους κρατά το ελίξήριο της νεότητος.
ΔΡΑΚΟΣ
Ο κινεζικός Δρακος είναι το πλάσμα που τιμάται περισσότερο. Θεωρείται το σύμβολο της δύναμης και της δημιουργικότητας της φύσης, ενώ παράλληλα ακπροσωπούσε τον αυτοκράτορα, τον γιό του Ουρανού. Θεωρείται ο κυβερνήτης της ανατολής, που φέρνει τη βροχή νγια την ανάπτυξη των σιτηρών.  Ο δράκος ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον ουρανό και τη γη. Η πορεία που ακολουθούσε από κορυφή σε κορυφή ανάμεσα στις δύο αντίθετες και συμπληρωματικές δυνάμεις Γιανγκ και Γιν ονομαζόταν “Το μονοπάτι του Δράκου”. Οι κινεζικοί θρύλοι αναφέρουν ότι οδράκος περνούσε τον χειμώνα κάτω από την επιφάνεια της Γης, ενώ την άνοιξη πετούσε στα ουράνια.
Στην Κίνα, το νέο έτος γιορτάζεται με τεράστια ομοιώματα δράκων φτιαγμένων από χαρτί και καλάμι μπαμπού, με τα οποία οι εορτάζοντες παρελαύνουν στους δρόμους.
ΦΙΔΙ
Οι Κινέζοι λατρεύουν το φίδι στις οχθες των οφιοειδών ποταμών τους. Ο θεός του Κίτρινου ποταμού Χουάνγκ Χο ήταν ένα χρυσό φίδι με τετράγωνο κεφάλι και πιτσίλες κάτω από τα μάτια. Οι Κινέζοι μέχρι σήμερα κρατούν ως φυλακτό το δέρμα του φιδιού πιστεύοντας ότι θα τους φέρει τύχη και πλούτοι. Το φίδι θεωρείται το σύμβολο του στοχασμού και της εσωτερικής σοφίας.
ΑΛΟΓΟ
Στην αρχαία Κίνα το άλογο ήταν το σύμβολο της ανδρείας και του πάθους. Το λευκό άλογο του Βουδισμού είναι το σύμβολο της παρθενίας, της καθαρότητας και της πίστης, όπως ο θρυλικός Μονόκερως των Δυτικών.
ΚΑΤΣΙΚΑ
Σύμβολο του θηλασμού και της μητρικής αγάπης.
ΠΙΘΗΚΟΣ
Ο Πίθηκος είναι ένα από τα αρχαιότερα κινεζικά σύμβολα.  Στην νότια Κίνα πολλοί ναοί ήταν αφιερωμένοι στη λατρεία του πιθήκου, που θεωρείτο ενσάρκωση του Ουρανού.
ΠΕΤΕΙΝΟΣ
Συμφωνα με ένα αρχαίο κινεζικό θρύλο, πάνω στον Ηλιο κάθεται ένα πετεινός, σύμβολο ενέργειας, γαλήνης, θάρρους και πρωτοπορίας.
ΣΚΥΛΟΣ
Σύμφωνα με τους κινέζικους θρύλους, ο σκύλος ήταν εκείνος που έφερε το ρύζι στους ανθρώπους. Στις παλαιότερες εποχές την 5η ημέρα του 5ου μήνα γινόταν μια λαική γιορτή στην οποία σκύλοι φτιαγμένοι από χαρτί ρίχνονταν στα νερά των ποταμών για να εξοντώσουν τα κακά πνεύματα.
Στην Κίνα ,όπως και σε όλη την Ασία, υπάρχουν θρύλοι για ανθρώπινους σκυλόμορφους πληθυσμους. Θρυλείται ότι ένας αυτοκράτορας της Κίνας, αποκαμωμένος από τους συνεχείς αγώνες αναντίον αυτών των πλασμάτων, υποσχέθηκε να παντρέψει την κόρη του με αυτόν που θα του έφερνε το κεφάλι του αρχηγού τους. Αλλά ένας σκύλος σκότωσε τον αρχηγό των Σκυλόμορφων και παντρεύτηκε την κόρη του αυτοκρατορα. Ετσι, ο σκύλος διατήρησε την θέση του, ως ενα από τα ιερά ζώα της Κίνας και ως προστάτης της Δικαιοσύνης.
ΧΟΙΡΟΣ
Το Γουρούνι θεωρείται στην Κίνα σύμβολο της σκληρήςσυνεχής δουλειάς και της απλότητας.


Το είδαμε εδώ
Περισσότερα...

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

ΑΡΧΑΙΟΙ ΤΟΠΟΙ ΔΥΝΑΜΗΣ


Σύγχρονες μελέτες αποκαλύπτουν τη μυστική σύνδεση ιερών τόπων του αρχαίου κόσμου. Φανερώνουν επίσης ένα μέρος των απόκρυφων γνώσεων που διατηρούσαν τα Ιερατεία, σχετικά με την Αστρονομία, τα Μαθηματικά, την Ενέργεια και τη Γεωδεσία, με τις οποίες επόπτευαν και καθοδηγούσαν το λαό, ορίζοντας τους πλέον κατάλληλους γεωγραφικούς τόπους για την ίδρυση ναών, πόλεων ακόμα και τον καθορισμό πεδίων μάχης.
Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η ακριβής γνώση του ηλιακού συστήματος και των αστερισμών σε συνδυασμό με την γεωγραφική - γεωδαετική μορφή του χώρου και των ηλεκτρομαγνητικών ρευμάτων που τον διατρέχουν.

Κάθε τέτοιος χώρος, που βρισκόταν στη διασταύρωση ροών ενέργειας, ξεχώριζε από ένα ιερό, μια πόλη, ένα μαντείο, ένα βωμό και μεταγενέστερα από ένα εικονοστάσιο ή ένα απλό προσκυνητάρι. Κι αυτά να μην υπήρχαν, ο τόπος θα ήταν στοιχειωμένος, καταραμένος, ιαματικός, τυχερός κλπ.
Γενικά, αυτοί οι ιδιαίτεροι κομβικοί χώροι, οι τόποι δύναμης, έχουν κάποια φήμη, καλή ή κακή, ανάλογα με την επίδραση που ασκούν στον άνθρωπο, γιατί υπάρχει σε αυτούς ένα είδος διάμεσου, είτε ανάμεσα στη γη και στον ουρανό είτε ανάμεσα στη γη και τον κάτω κόσμο.

Αν κάνουμε μια αναδρομή στο χρόνο, θα διαπιστώσουμε πως το «στήσιμο» των ναών και των πόλεων σε συγκεκριμένα σημεία ή συντεταγμένες ξεκινάει τουλάχιστον από την εποχή του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα ή του Νώε και την εποχή της ίδρυσης του Μαντείου των Δελφών. 
Στα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη αναφέρεται ότι «οι οίκοι οι καθιερωμένοι για τη λατρεία των θεών αρμόζει να βρίσκονται στην κατάλληλη θέση, εκτός εκείνων των οποίων τη θέση ορίζει ο νόμος χωριστά ή κάποιο μαντείο πυθόχρηστο». Το ίδιο ισχύει και για τα Ιερά των αγροτικών περιοχών, τα αφιερωμένα σε θεούς ή ήρωες, που πρέπει να βρίσκονται συμμετρικά κατανεμημένα.
Κι όχι μόνο αυτά αλλά και τύμβοι, Ασκληπιεία, θέσεις μαχών, γυμναστήρια, θέατρα, στάδια, πύλες πόλεων, μνημεία και άλλοι χώροι με ιερή σημασία, ήταν κατανεμημένα αρμονικά σε όλο το γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας με αναλογίες και συμμετρίες στις αποστάσεις τους, επιδιώκοντας όχι μόνο την ομορφιά και την αρμονία, αλλά και την εκμετάλλευση των ευνοϊκών συνθηκών που εξέπεμπε ο κάθε τόπος, των ιερών ιδιαιτεροτήτων που είχε, όπως π.χ. το Αμφιάρειο και η στοά εγκοίμησής του.
Οι έρευνες του κ. Μανιά έχουν αποκαλύψει ένα μεγαλειώδη γεωμετρικό- γεωδαιτικό τριγωνισμό του ελληνικού γεωγραφικού χώρου και μια συμβολική σημασία των αριθμών στην αρχαία τεχνική, όπως για παράδειγμα το τρίγωνο που σχηματίζει η Δωδώνη με την Ολυμπία και το μαντείο του Τροφωνίου στην Αττική.
Εμφανίζεται πολύ συχνά π.χ. ο αριθμός π ή ο αριθμός φ της χρυσής τομής των Πυθαγορείων, σημαντικής για τη ζωή και την αρμονία. Έτσι η «προϊστορική» Ελλάδα παρουσιάζεται σαν «ένα απέραντο βιβλίο γεωμετρίας και αρμονίας των αριθμών, ένας σωστός χάρτης του Ουρανού, ένας καταπληκτικός κώδικας θρησκευτικού, επιστημονικού, φιλοσοφικού, τεχνικού και καλλιτεχνικού χαρακτήρα.
Στον «Τίμαιο» του Πλάτωνα το όλο πνεύμα είναι ότι αυτός ο κόσμος ο αισθητός, ο κόσμος τον οποίο βλέπουμε, είναι ακριβές αντίγραφο του ουράνιου σχεδίου, με αναλογίες και συμμετρίες και γενικά με μια αρμονία αριθμών.
Ο άξονας, η καρδιά της αρχαίας γνώσης ήταν να μπορούν να κάνουν τον Ουρανό και τη Γη να εναρμονίζονται, να αλληλοσυσχετίζονται. Πίστευαν ότι τα άστρα εκπέμπουν πολλές ενέργειες και δυνάμεις που μπορούν να διοχετευτούν και να ενσαρκωθούν στη γη, δημιουργώντας περαιτέρω ενεργειακά πεδία αλλά και «συνειδητότητα».

Για αυτό το λόγο οι αρχαίοι σοφοί στην Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Αμερική, την Ανατολή, παντού δηλαδή, όριζαν τους ιερούς τόπους σε συγκεκριμένα μέρη, μέρη τα οποία θεωρούσαν ότι διοχέτευαν αυτές τις ουράνιες ενέργειες, και συνεπώς σε κείνα τα μέρη υπήρχε ένα είδος Ιερογαμίας, μια ένωση της Γης με τον Ουρανό. Πίστευαν μάλιστα ότι αυτή η ένωση ανανεώνεται σε συγκεκριμένες στιγμές μέσα στο χρόνο, κοντά στις Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια.
Οι θέσεις των ιερών τόπων εξυπηρετούσαν κάποια σκοπιμότητα, σχημάτιζαν αόρατα γεωμετρικά σχήματα, ένα είδος χάρτη του ουρανού. Τη θέση των άστρων του ουρανού παίρνουν οι ιεροί τόποι πάνω στη γη.
Τα ιερά που βρίσκονταν στο Μαραθώνα, για παράδειγμα, σχημάτιζαν τον αστερισμό του Σκορπιού, προστάτης του οποίου είναι ο Άρης, θεός του πολέμου. Παρόμοια, η γεωγραφική θέση της Αθήνας, της Ελευσίνας, των Μεγάρων, της Τανάγρας και της Αίγινας αντιστοιχεί στον αστερισμό της Παρθένου, που κυβερνήτη του έχει τον Ερμή, γεγονός που εξηγεί αστρολογικά τη μεγάλη πνευματική και εμπορική ανάπτυξη της περιοχής. Στην Αίγυπτο, τα τρία άστρα της ζώνης του Ωρίωνα, κατά το μεσουράνημά του, αντιστοιχούν ακριβώς στις θέσεις των τριών πυραμίδων της Γκίζας.
Η Ιερή Γεωμετρία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μυστηριακή γνώση του Σύμπαντος, της Δημιουργίας του Θεού. Τα διάφορα ιερά ιδρύονταν με τη γνώση, ότι κάθε τι στον κόσμο το όρισε ο θεός από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας. Γι αυτό έπρεπε να διατηρηθεί η καθιερωμένη τάξη στο διηνεκές.
«Όπως είναι επάνω είναι και κάτω». Για αυτό αντέγραψαν πάνω στη γη αστρικά συστήματα και αστερισμούς και μάλιστα με αριστερόστροφη φορά, ακριβώς για να εμφανίζονται ως οπτικές αντανακλάσεις της ουράνιας πραγματικότητας στη γη.topoi dynamis
Όλοι οι παραδοσιακοί λαοί, θεωρούσαν τον πλανήτη Γη ζωντανό οργανισμό. Η Γαία τρέφεται και διατηρείται στη ζωή με ένα δίκτυο από υπόγειες αρτηρίες, ανάλογες με τις αρτηρίες και τις φλέβες του ανθρώπινου σώματος. Στις αρτηρίες αυτές, που σήμερα ονομάζονται «τελλουρικά ρεύματα» και με τα οποία συμπίπτουν οι κυριότερες ενεργειακές γραμμές L, ρέει ένα μίγμα ηλεκτρομαγνητικής και αιθερικής ενέργειας. Οι διασταυρώσεις, τουλάχιστον δυο τέτοιων «αρτηριών», χαρακτηρίζονται στις αρχαίες παραδόσεις όλου του κόσμου ως τόποι δύναμης, ιεροί χώροι, άβατα ή ταμπού. Είναι περιοχές όπου ο χώρος, ο χρόνος, η ύλη και η ενέργεια συμπεριφέρονται διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Συνήθως γίνονται αντιληπτές από το έντονο λευκό φως που υπάρχει σε αυτόν τον τόπο. Τυπικό τέτοιο παράδειγμα είναι το εσωτερικό της Μεγάλης Πυραμίδας ή η κορυφή του Λύκαιου όρους στην Αρκαδία, που θεωρείται τόπος γέννησης του Δία (η ρίζα λύκ σημαίνει φως).
Υπάρχουν σε όλη τη γη τέτοιες περιοχές, όπου οι μαγνητικές και άλλες αιθερικές δυνάμεις γίνονται εύκολα αντιληπτές από άτομα ευαίσθητα στη ραβδοσκοπία ή απ΄ το συναίσθημα της ανανέωσης και της ψυχικής ευφορίας που προκαλούν στον άνθρωπο, έστω και με ολιγόλεπτη παραμονή εκεί.
Άλλη μια πανάρχαια γνώση, όχι μόνο των Ελλήνων, έχει σχέση με την αρνητική ακτινοβολία της γης, τη γεωακτινοβολία, πάλι σε καθορισμένα σημεία, τα ονομαζόμενα παθολογικά σημεία ή κόμβοι- του Hart-mann, προς τιμήν του ανθρώπου που πρώτος τα μελέτησε στη σύγχρονη εποχή. Η γεωακτινοβολία προέρχεται από πυρηνικές διασπάσεις που συμβαίνουν ασταμάτητα στο κέντρο της γης και είναι αυτοί οι τόποι που στον ανατολικό πολιτισμό εντοπίζονται με τη μέθοδο του Φενγκ - Σούι.
Οι αρχαίοι είχαν βρει τον τρόπο να εξουδετερώνουν την αρνητική, γεωπαθητική ενέργεια ενός χώρου, κατασκευάζοντας στο επίκεντρό του μια πυραμίδα ή ένα θολωτό κτίσμα για να διαθλούνται οι δίνες των γεωπαθητικών σημείων (π.χ. οι θολωτοί τάφοι των Μυκηνών ή οι τρούλοι των βυζαντινών εκκλησιών).
Οι αρχαίοι ναοί, όπως και αργότερα οι γοτθικοί ή βυζαντινοί, ήταν κτισμένοι σύμφωνα με προϋποθέσεις, για να εκμεταλλεύονται τις ευεργετικές επιδράσεις της γεωακτινοβολίας και να εξασθενίζουν τις βλαβερές. Τέτοιοι ναοί είναι η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, η Βασιλική του Αγίου Ιωάννου στην Έφεσσο, οι καθεδρικοί ναοί του Άαχεν, της Σάρτρ, και της Νοτρ Νταμ στο Παρίσι. Στον τελευταίο υπήρχε παραμόρφωση των γραμμών Hartmann στο επίπεδο του ιερού βήματος και κτίστηκε σε σημείο που διασταυρώνονται 14 υπόγεια ρεύματα. Ο ναός της Αμιένης (χτισμένος από το 1218 ως το 1269) είναι ακριβέστατα προσανατολισμένος με το δίκτυο Hartmann, οι διάφορες γραμμές ρευμάτων συμπίπτουν με τους άξονες του ναού, η κύρια διασταύρωση σημειώνεται με οκτάγωνο ψηφιδωτό (λαβύρινθος) και οι δευτερεύουσες με διαφορετικό χρώμα πλακόστρωσης.
Οι περισσότεροι δε, έχουν κτιστεί πάνω σε δεξιόστροφα υπόγεια ρεύματα νερού, εκμεταλλευόμενοι και τις ονομαζόμενες γραμμές ευγλωττίας, που έχουν παρατηρηθεί ότι προσδίδουν ιδιαίτερη ευφράδεια στους ομιλητές (όπως π.χ. ο ρήτορας Δημοσθένης εξασκούνταν στην ακρογιαλιά, όπου τα κύματα της θάλασσας παράγουν ανάλογο μαγνητικό πεδίο).
Για τους αρχαίους οι γραμμές μεταφοράς θετικής ενέργειας συμβολίζονταν από φίδι ή δράκο (π.χ. κηρύκειο Ερμή, ράβδος του Ασκληπιού κλπ.). Οι Κινέζοι τα τελλουρικά ρεύματα τα ονομάζουν ακόμα και σήμερα «γραμμές του ρεύματος του Δράκου» και τα χωρίζουν σε δυο είδη: το γιν και το γιανγκ.
Είναι η φυσική δύναμη που ρέει κατά μήκος του μαγνητικού πεδίου της γης. Είναι η ενέργεια της οργόνης που ανακάλυψε ξανά ο Βίλχεμ Ράιχ, ο ζωτικός μαγνητισμός του Μέσμερ, το Πράνα των Ινδών, ο Αιθήρ ή Πεμπτουσία των Ελλήνων. Είναι η ενέργεια που ήταν γνωστή στους αρχαίους σοφούς, ιερείς, μύστες, τους ονομαζόμενους αργότερα «ποντίφηκες», αυτούς δηλαδή που χτίζουν γέφυρες (ponts) ανάμεσα στη γη και τον ουρανό, τον κόσμο της ύπαρξης και τον κόσμο της αιωνιότητας. Είναι η γνώση που μεταβιβάστηκε αργότερα στα «συνδικάτα των τεκτόνων» που έχτιζαν τους ναούς και αυτή ανακαλύπτεται πάλι στην εποχή μας.
Η γνώση αυτή επέτρεπε στους αρχαίους να αναγνωρίζουν την ενέργεια που εκπέμπουν οι τόποι δύναμης και τους παράγοντες που τη βοηθούν, όπως π.χ. τα υπόγεια υδάτινα ρεύματα, οι κοιλότητες του εδάφους και οι σχισμές του υπεδάφους, οι κοιλάδες των ποταμών, οι οροσειρές, οι συστάσεις των πετρωμάτων (κρύσταλλα) που κάποιες φορές λειτουργούν ως πόλος έλξης για ουράνιες ενέργειες, οι άνεμοι, ο ηλεκτρισμός και μαγνητισμός του εδάφους, το υψόμετρο κλπ. Όπως επίσης και τον εντοπισμό του σημείου ύψιστης ενέργειας, στο οποίο αποδίδονται οι όροι: «πηγή της ζωής», «αθάνατο νερό», «αιώνια νεότητα».
Οι αρχαίοι λαοί είχαν συμπεράνει πως η ενέργεια των γραμμών του «ρεύματος του δράκου» ήταν θεραπευτική, ανανεωτική, αφύπνιζε τη συνείδηση, καθώς διέτρεχε όλη τη γη γονιμοποιώντας τις δυνάμεις της ζωής. Γι αυτό, σε τέτοιους τόπους δύναμης ιδρύονταν ιερά, μαντεία, θεραπευτήρια, γυμναστήρια και θέατρα. Οι άνθρωποι πήγαιναν εκεί για να πάρουν κάτι το ανώτερο, το πνευματικό, πήγαιναν εκεί για να πάρουν χρησμούς, να μάθουν το μέλλον τους αλλά και για να γίνουν καλά, για να ζητήσουν από τους θεούς τους υγεία, ευημερία και ευεξία. Σε τέτοιους τόπους οι θεοί, οι άγγελοι, τα πνεύματα, μπορούν να εμφανιστούν και να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους για να τους δώσουν οδηγίες για το καλό τους.
Πολλοί λαοί της αρχαιότητας ταξίδευαν από τόπο σε τόπο, έκαναν αυτό που λέμε Ιερή Οδοιπορία, για να βρεθούν σε τέτοιους τόπους δύναμης, όπως κάνουμε και σήμερα (Τήνος, Παναγία Σουμελά κλπ). Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι οι περισσότεροι χριστιανικοί ναοί χτίστηκαν πάνω στα ερείπια των αρχαίων ναών, ακριβώς σε κείνα τα μέρη που οι αρχαίοι είχαν κτίσει τα μαντεία και τα ιερά τους, επειδή θεωρούσαν ότι είχαν κάτι από τον ουρανό μέσα στη γη.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν υπήρχε ο παράγοντας τύχη εκεί που συναντάμε τόπους δύναμης, αλλά αντίθετα πολύ μεγάλη σοφία από τη μεριά των φιλοσόφων ιερέων, που καθοδηγούσε τις πράξεις τους. Έτσι κατάφερναν να ανυψώσουν το λαό σε ένα ύψος πολιτισμικό, φιλοσοφικό και επιστημονικό αξιοζήλευτο για τους ανθρώπους τού σήμερα, που όλα δομούνται τυχαία και άναρχα.
Χρειάζεται να δώσουμε περισσότερη σημασία στη γνώση των αρχαίων, να τη σεβαστούμε και να προσπαθήσουμε να την αποκωδικοποιήσουμε και να την εφαρμόσουμε ο καθένας στη ζωή του και όλοι μαζί. Άλλωστε «κάθε βελτίωση της κοινωνίας, αρχίζει με τη βελτίωση του κάθε ανθρώπου που την απαρτίζει».
Είναι σημαντικό να μπορούμε να διδαχτούμε από το παρελθόν, από τον τρόπο που οι αρχαίοι λαοί αντιμετώπιζαν την «οικολογία». Θα μπορούσαν να μας δώσουν οδηγίες για το πώς μπορούμε εμείς σήμερα να είμαστε πιο καλά με τον εαυτό μας, με τους άλλους, με τη θέση μας μέσα στον κόσμο, πιο πολύ Άνθρωποι, που «άνω θρώσκουν», ανυψώνονται προς τα άστρα, συμβολικά.
Η μοίρα του Ανθρώπου δεν είναι να σέρνεται, αλλά να ανυψώνεται από τη Γη στον Ουρανό. Για αυτό το λόγο και οι σοφοί όλων των λαών ίδρυαν τα ιερά και τις πόλεις τους σε κείνα τα μέρη που η Γη «παντρευόταν» με τον Ουρανό.

Βιβλιογραφία

-«Η Ιερή Γεωγραφία της Ελλάδας», Ν. Λίτσας, εκδ. Έσοπτρον
-«Η Νέα Ανθρωπολογία», Φ. Σβαρτς, εκδ. Ν. Ακρόπολη
-«Τα Άγνωστα Μεγαλουργήματα των Αρχαίων Ελλήνων», Θ. Μανιάς, εκδ. Πύρινος Κόσμος
-«Το Οικολογικό Σπίτι», Κ. Τσίπηρας, εκδ. Λιβάνη
-«Μαγικές Πόλεις», M. Angebert
-Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, τεύχος18




Το είδαμε εδώ
Περισσότερα...

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Ω φίλε ΠΑΝ τε και άλλοι όσοι τήδε θεοί, δοίητε μοι καλώ γενέσθαι τάνδοθεν έξωθεν δε όσα έχω, τοις εντός είναι μοι φιλία, πλούσιον δε νομιζοιμι τον σοφόν. Το δε χρυσούν πλήθος είη μοι όσον μήτε φέρειν μήτε άγειν δύνατ άλλος ή ο σώφρων.

Ω φίλε (αγαπητέ) ΠΑΝ (Δημιουργέ που έχεις φτιάξει το ΠΑΝ), και σεις άλλοι θεοί, όσοι λατρεύεστε εδώ, κάνε τε με να γίνω ωραίος εσωτερικά (στην ψυχή). Τα δε υλικά αγαθά, όσα έχω, κάντε τα να βρίσκονται σε αρμονική σχέση με τις ιδέες μου. Να νομίζω πλούσιο μόνο το σοφό, και να έχω τόση περιουσία, όση θα ήταν αρκετή να έχει και να ανέχεται, όχι άλλος άνθρωπος αλλά ο σώφρων.

Πλάτων (Φαίδρος, 279 B-C)